Barbara
Karpacz
Miasto położone u podnóża Śnieżki (1603m npm.) w Dolinie Łomnicy i jej dopływów. Początki osadnictwa na tym terenie sięgają XIV w. i związane są z napływającymi tu licznie poszukiwaczami złota i cennych kamieni półszlachetnych. Od XVII w. Karpacz znany był jako osiedle tzw. Laborantów trudniących się zbieraniem ziół leczniczych i przygotowywaniem lekarstw. Rozsławili oni Karpacz znacznie wcześniej i skuteczniej, niż zdołała to uczynić późniejsza moda na sporty zimowe. Od XIX w. rozwijał się jako ośrodek turystyczno-wypoczynkowy. Obecnie jest to jeden z największych ośrodków we wsch. Karkonoszach. Karpacz odległy jest o 110 km od stolicy Dolnego Śląska, Wrocławia. Posiada bogatą bazą wypoczynkowo-noclegową o zróżnicowanej ofercie cenowej od schronisk młodzieżowych począwszy na luksusowych hotelach kończąc. Ze względu na swe położenie i walory środowiska geograficznego jest ośrodkiem sportowo-rekreacyjnym zarówno zimą jak i latem. Rocznie przyjeżdża tu ponad 80 tys. gości.
Franciszek Józef Seemann (1915 – 1994)
Zima 1938
Urodził się w styczniu 1915 roku w Rydułtowach, na Śląsku. Kiedy miał 7 lat los spłatał niedobrego figla – zmarł ojciec, urzędnik Kolei Państwowych. Szkołę podstawową ukończył w Rydułtowach, do Gimnazjum Klasycznego im. Powstańców Śląskich dojeżdżał do Rybnika. Po maturze zdał egzaminy na Uniwersytet Poznański i dostał się na wymarzony Oddział Farmaceutyczny, przy Wydziale Matematyczno – Przyrodniczym. Wyniesiony z domu szacunek dla nauki owocował egzaminami zdawanymi w terminie, nigdy nie przekładanymi na potem. Jako student należał do Korporacji Studentów Górnoślązaków Uniwersytetu Poznańskiego Odra*.
Fryderyk Chopin (1810 – 1849)
Fryderyk Chopin
Wielkość człowieka polega na tym, że on jeden z całego stworzenia może nadać chwili trwanie
Johann G. von Goethe
Kiedy wikary parafii w Brochowie pod Sochaczewem wrócił na drugi dzień Świąt Wielkiej-nocy do swego kościoła z chrzcin, które odbyły się w Żelazowej Woli, zapomniał datę wydarzenia. Organista dopiero nie pamiętał ale wiedział, że mówiono, że dziecię ma dwa miesiące. Wikary stwierdził, jezeli dwa mięsiące to znaczy, że urodziło się 22 lutego i basta. Był rok 1810. Takie pomyłki przy spisywaniu metryk zdażały się w tamtych czasach dosyć często, a jednym z powodów było to, że chrzty odbywały się w domach prywatnych po czym ksiądz, już w parafii, sporządzał odpowiedni dokument zaś organista wpisywał noworodka do księgi parafialnej. Rok urodzenia Fryderyka Franciszka Chopina przypada na bardzo znamienną epokę – rozbłysła gwiazda napoleońska, to epoka pokolenia wielkich romantyków, Schumanna, Liszta, Wagnera, Słowackiego, Krasińskiego.
Maria Skłodowska – Curie (1867 – 1934)
Maria Skłodowska-Curie
Urodziła się w Warszawie 7 listopada 1867 r. jako ostatnia z pięciorga dzieci. Ojcem jej był Władysław Skłodowski, a matka Bronisława Boguska, umiera w 1876 r. W 1882 Maria Skłodowska ukończyła gimnazjum w wieku 15 lat; 1890-1891 Maria Skłodowska uzyskuje dostęp do Laboratorium Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Kierow-nikiem Pracowni Fizycznej w Muzeum był kuzyn Marii, Józef Jerzy Boguski (1853-1933), fizykochemik. W latach 1875-1876 był Boguski asystentem Dmitrija Mendelejewa (1834-1907). Po powrocie do Polski Boguski utrzymywał przyjacielskie stosunki ze swoim nauczycielem, posyłał mu nowe prace i komunikaty o planach naukowych. To on w liście wysłanym 1898 do Mendelejewa poinformował go o odkryciu polonu i radu przez Marię Skłodowską-Curie.
Józef Skrzek
Urodził się na Śląsku w Michałkowicach, w rodzinie górniczej. Od dziecka interesował się muzyką – grał i śpiewał, wychowany w duchu sztuki, muzyki, plastyki, tańca, ale również sportu. Po dyplomie w klasie fortepianu w renomowanej szkole im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach, studiował na Akademii Muzycznej w Katowicach. Los jednak miał wobec niego inne plany – zmarł jego ojciec, a on zamiast do Akademii powędrował na scenę. Po rocznej współpracy z zespołem Breakout (basista, wokalista oraz pianista zespołu) powrócił na Śląsk, żeby założyć swój ulubiony zespół – SBB. Zespół, który stworzył całkiem nowy nurt w muzyce polskiej, a może i światowej.
Misia z Godebskich – Sert (1872 – 1950)
Misia Godebska-Sert
Polska przyjaciółka francuskich artystów. Wyrocznia w sprawach mody i sztuki, znana i uwiebiana przez artystyczny Paryż szalonych lat początku ubiegłego stulecia. Wywarła znaczny wpływ na współczesną sztukę dzięki swemu smakowi i ogładzie. Muza Renoira, Toulouse-Lautreca, bohaterka powieści Prousta i Colette´a. Debussy i Strawiński dedykowali jej swoje utwory. Na śniadania przychodził Toscanini. Do grona serdecznych przyjaciół należał Paul Ambroise Valéry, poeta i eseista. Z Diagilewem łączyła ją serdeczna przyjaźń i wspólna troska o słynne Balety Rosyjskie. Misia wywodziła się z polskiej rodziny o głębo-kich tradycjach narodowych i artystycznych.
Stanisław Leszczyński (1677 – 1766)
Stanisław Leszczyński
Wojewoda poznański, herbu Wieniawa, starannie wyksz-tałcony, o szerokim umyśle, mecenas sztuki, dwukrotny król Polski (1704-1709/1733-1736), książę Lotaryngii i Baru (1738-1766). Po zwycięstwie nad Rosją (bitwa pod Narwą, 1700) i Saksonią (bitwa nad Dźwiną, 1701) Szwedzi wkroczyli do Rzeczpospolitej i po klęsce wojsk polsko-saskich pod Kliszowem w 1702 opanowali ogromną część ziem polskich. Znaczna część walk toczyła się na terytorium i kosztem Rzeczpospolitej. Kiedy 1704 wojska szwedzkie zajęły Warszawę, wroga królowi Augustowi II część szlachty polskiej pod przewod-nictwem prymasa Polski (od 1687) Michała Radzie-jowskiego zawiązała konfederację warszawską, na mocy której zdetronizowała Sasa. Pod naciskiem króla szwedzkiego Karola XII królem Polski został stronnik Szwecji w wojnie północnej, Stanisław Leszczyński.
Antoni Norbert Patek (1811 – 1877)
Antoni N. Patek
Polski szlachcic, założyciel firmy zegarmistrzowskiej PATEK-PHILIPPE. Zegarki tej firmy odpowiadają najwyższemu, światowemu standartowi. Urodził się 14 czerwca 1811 r. w Piaskach k. Lublina. Jego rodzicami byli: Anna z domu Piasecka i Joachim Patek (herbu Prawdzic). Kiedy Antoni skończył 10 lat, jego rodzice przenieśli się do Warszawy. Po śmierci ojca, mając 16 lat, musiał zarabiać na utrzymanie rodziny. W marcu 1828 wstąpił do 1. Pułku Strzelców Konnych Jazdy Augustowskiej. Wziął czynny udział w Powstaniu Listopadowym (1830-1831), był też dwukrotnie ranny. Za bohaterską postawę awansował do stopnia podporucznika i został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania, podobnie jak wielu innych oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego, musiał udać się na emigrację.
Adam Adamandy Kochański (1631 – 1700)
Adam Adamandy Kochański
Był jednym z najwybitniejszych uczonych XVII wieku. Urodził się 5.VIII.1631 w Dobrzyniu nad Wisłą. Po ukończeniu szkoły średniej w Toruniu w 1652 r. wstąpił do zakonu jezuitów w Wilnie, a następnie w Akademii Wileńskiej ukończył studia filozo-ficzne. W 1655 wyjechał przez Węgry i Austrię do Würzburga, gdzie współpracując z jezuitą, matematykiem Kasprem Schottem zainteresował się problemami z dziedziny mechaniki. Wkrótce też został profesorem matematyki w uniwersytecie jezuickim w Moguncji (od 1657), studiując jednocześnie teologię. Następnie wykładał matematykę i fizykę w uniwersytetach we Florencji (od 1667), Pradze (od 1670), Ołomuńcu i Wrocławiu (1677). Adam Kochański ogłosił wiele prac naukowych z dziedziny matematyki, astronomii, filozofii, fizyki i mechaniki. Pierwszą poważniejszą jego publikacją była „Statyka“ wydana 1661, w Würzburgu przez Kaspra Schotta, w dziele „Cursus Mathematicus“.
Gdy getto płonęło
Niemiec
Były to pierwsze dni września 1939. Niemcy zajęli Łódź. Mimo wojny szkoły były jeszcze otwarte. Niemcy, jak to zawsze bywa w pierwszych dniach okupacji, rekwirowali pokoje dla swoich oficerów. Mieszkanie nasze było duże i ładne. Pewnego dnia, kiedy wróciłam ze szkoły, usłyszałam dzwonek do drzwi. Otworzyłam. W drzwiach stał niemiecki oficer. Serce zaczęło mi bić ze strachu, wydawało mi się, że cała krew spłynęła mi do pięt. Byłam sama w domu, rodzice byli w pracy, niania wyszła po brata do przedszkola. Niemiec wszedł, coś powiedział, otworzył jedne i drugie drzwi, zajrzał do poczekalni, w której zwykle siedzieli pacjenci. Tym razem nie było nikogo. Usiadł i zapalił papierosa. Widać było, że będzie czekał.