Flota polska istniała już we wczesnym średniowieczu, a początki jej sięgają X-XII w. Jej prototyp to łodzie wiosłowo-żaglowe, będące własnością miast zachodniopomorskich (Szczecina, Wolina, Kamienia), możnych i książąt. Przy ich pomocy książęta prowadzili wyprawy wojenne i łupieżcze. Flota ta została rozbita przez Duńczyków w Zatoce Gryfińskiej*, w roku 1184. Jako polskie siły zbrojne flota na morzu pojawiła się w XV w., w wojnie trzynastoletniej* (1454 – 1466) kiedy w roku 1456 Gdańsk i Elbląg wspólnymi siłami utworzyły flotę, której zadaniem było walczyć z Krzyżakami i blokować ich porty. Flota ta rozbiła w roku 1463 pod Elblągiem flotę krzyżacką. Weiterlesen →

Zygmunt August

Po bezpotomnej śmierci ostatniego z Jagiellonów, Zygmunta II Augusta w okresie pierwszego bezkrólewia, szlachta polska zwołała w styczniu 1573 do Warszawy Sejm Konwokacyjny, który ustalił miejsce i czas (maj 1573, błonia pod Warszawą) pierwszej elekcji Króla Rzeczy-pospolitej. Podczas trwania tego sejmu szlachta podjęła jeden z najbardziej niezwykłych dokumentów (uchwałę) czasów Rzeczypospolitej – Konfederację Generalną Warszawską. Akt Konfederacji, Pax dissidentium, datowany na 28 stycznia 1573, ale przyjęty w maju podczas elekcji Henryka Walezego, stanowił rodzaj deklaracji konsty-tucyjnej z najbardziej znanym pasusem wprowadzającym nakaz tolerancji religijnej. Gwarantował bezwarunkowy i wieczny spokój między wszystkimi różniącymi się w wierze, zapewniał dysydentom* znajdującym na ziemiach Rzeczypospolitej schronienie przed prześladowaniami jakim, w myśl obowiązującej zasady cuius regio eius religio*, podlegali w większości krajów ówczesnej Europy, równouprawnienie z katolikami i opiekę państwa.

Weiterlesen →

Czas się nie śpieszy, to my nie nadążamy   

Lew Tołstoj

Mimo braku niektórych materiałów archiwalnych możemy ustalić, że z końcem roku 1418 powstał pierwszy mechaniczny zegar katedralny. Wykonał go za kwotę 40 grzywien zegarmistrz krakowski – Maciej. Niestety brak jest informacji opisujących wygląd zegara, jak i jego dalszych losów, a kolejna pochodząca z 1516 o poważnym remoncie zegara wykonanym przez Wojciecha Halamę mówi nam już więcej. Remont najpewniej miał miejsce w warsztacie zegarmistrza, gdyż spory koszt 12 grzywien 20 groszy obejmował również transport zegara na zamek.

Weiterlesen →

Zamek Kliczków

Większość źródeł historycznych podaje rok 1297 jako czas powstania zamku w Kliczkowie. Zamek stanowił jedną z kilku warowni granicznych wybudowanych przez księcia Bolka I Surowego na pd.-zach. granicy Księstwa Świdnicko-Jaworskiego, mających za zadanie obronę księstwa przed najazdem czeskim. Został zbudowany na wysokiej skarpie Kwisy otoczonej mokradłami prawdopodobnie jako budowla murowano-drewniana. Po upadku niezależności Księstwa Świdnicko – Jaworskiego w latach 90-tych XIV w. zamek stracił swoje znaczenie obronne, przekształcając się w kompleks zamkowo-folwarczny zarządzany przez kolejnych lenników króla czeskiego. Pierwszym rodem na trwale związanym z kliczkowskim zamkiem była rodzina Rechenbergów władająca posiadłościami przez prawie 300 lat.

Weiterlesen →

… pszenna, zbożna i uparta, Rzeczypospolitej wichrowaty szaniec, czujna warta…

Wilhelm Szewczyk, Pochwała ziemi rybnickiej

Rynek

U zarania swoich dziejów niewielka osada, niezamożna i nie tak ludna jak warowne w pobliżu Wodzisław czy Żory, należy do najstarszych i ważnych osiedli z kościołem i zamkiem. Rybnik sięga swoimi początkami XII wieku, kiedy był własnością książąt opolsko – raciborskich. W 1202 r. w rybnickim zamku osadziły się norbertanki sprowadzone tutaj przez Ludmiłę, żonę księcia Mieczysława, wnuka Balesława Krzywoustego. W roku 1228, kiedy klasztor przeniósł sie do Opola, w Rybniku odbył się wielki zjazd rycerzy, duchownych i dostojników książęcych, któremu przewodniczył Kazimierz, książę opolsko – raciborski. Wybór Rybnika, jako miejsca zjazdu, świadczy o niemałym znaczeniu miasta w tym czasie, a i bory dookoła Rybnika odegrały zapewne znaczną rolę: były bowiem pełne zwierzyny łownej.

Weiterlesen →

Książ
brama wjazdowa

Na grzbiecie skalnym otoczonym pięknymi przełomami rzeki Pełcznicy płynącej głęboko wciętym wąwozem, góruje imponująca bryła zamku Książ ze wspaniałym parkiem krajobrazowym w stylu angielskim i ogrodem dendrologicznym. Zamek był największą piastowską twierdzą na Śląsku, chroniony z trzech stron skalnymi urwiskami, zwany był kluczem do jego wrót. W ciągu 700-letniej historii zamek przechodził burzliwe koleje losu, zmieniał właścicieli, był rozbudowywany, przebu-dowywany, ale najnowsza historia przebudowy i budowy podziemi w okresie II wojny światowej osnuta jest mgłą. Od lat przyciąga turystów, zwolenników tajemnic i łowców sensacji.

Weiterlesen →

Bitwa pod Grunwaldem

Krzyżaków* w roku 1226 sprowadził do Polski książę Konrad Mazowiecki. Obiecywał sobie z ich strony pomoc w walce z pogańskim plemieniem Pruzzen* (Prusowie), jak również nawróceniem tego plemienia na wiarę chrześcijanską. Plemię to nastawione wojowniczo w stosunku do chrześcijańskiej Rzeczpospolitej prowadziło z nią ciągłą wojnę. Sprowadzenie do Polski Krzyżaków było decyzją brzemienną w skutkach chociaż nie ulega wątpliwości, że osiągnęli oni na polu chrystianizacji znaczne sukcesy. Zakon, który Krzyżacy zaczęli budować parę lat po przybyciu do Polski z małej enklawy na Ziemi Chełmińskiej szybko urósł do militarnej i politycznej siły. Zatwierdzenie Ziemi Chełmińskiej, którą Zakon otrzymał w dzierżawę, a która stanowiła dogodną bazę do rozpoczęcia walk z pogańskimi sąsiadami, zapewnił Zakonowi cesarz Fryderyk II i papież mocą Złotej Bulli* z Rimini. Weiterlesen →

Kurfürstendamm

Najsławniejszy bulwar Berlina Kurfürstendamm* (Elektorska Tama) obchodził urodziny 125-lecia istnienia. Potocznie przez Berlińczyków nazywany Ku´ Damm i właściwie zaczynająca go ulica Tauentzien zajmują pierwsze miejsce na liście berlinskich centrów handlowych. Tutaj jest najwięcej możliwości zakupów, sklepów, najwięcej klientów, przechodniów, przy Ku´ Damm stoi KaDeWe*, Europa Center* oraz Kościół Pamięci Cesarza Wilhelma*. Weiterlesen →

Marzenie wyłaniające się z porannej, słaniającej się nad łąkami, mgły.

Chambord

Chambord w języku galijskim znaczy: bród na zakręcie. Hrabiowie z Blois zbudowali w tym miejscu sfortyfikowany donżon (XII wiek), który w roku 1392 odsprzedali, łącznie z ziemiami, łąkami i lasami Chambord, książętom Orleanu. Kiedy Ludwik Orleański objął jako Ludwik XII tron Francji, ziemie te przeszły na własność korony francuskiej. Jako wojenna fortyfikacja, w czasach pokoju służył książętom i służbie jako miejsce odpoczynku i noclegu po polowaniach. Hrabia d’Angoulême przyszły zięć Ludwika XII, często zatrzymywał się u stóp starego donżonu na odpoczynek. Kiedy w 1515 roku obejmuje, jako Franciszek I., francuski tron postanawia właśnie w swoim ukochanym Chambord, miejscu wolnym i przestrzennym, zanurzonym w lasach, skąpanym w rzekach wybudować romantyczną siedzibę, miejsce spotkań bogów i królów. Weiterlesen →

Krzyże pokutne nie są pełnowartościowymi dziełami sztuki; nierozłącznie związane z polskim krajobrazem są zapowiedzią późniejszej rzeźby przydrożnej, zabytki pradawnego zwyczaju stanowiły formę pojednania pomiędzy rodziną zabitego, a zabójcy. Kara postawienia krzyża pokutnego nie była karą sądową; stanowiła raczej tzw. karę prywatną, swego rodzaju umowę – pojednanie, które zabójca spełniał wobec rodziny ofiary. Rodzina zabitego godziła się w zamian za karę sądową dla zabójcy na zaproponowaną ugodę w skład której wchodziło zapłacenie pewnej sumy za głowę zabitego i spełnienie pokuty. Weiterlesen →