Wielkanoc – wierzenia i obyczaje
Zmartwychwstanie Pańskie to najstarsze i najważniejsze chrześcijańskie święto upamiętniające powstanie z grobu Jezusa Chrystusa, obchodzone przez wszystkie Kościoły chrześcijańskie.
Wielki Tydzień przygotowuje nas na święta wielkanocne. Otwiera go Niedziela zwana Palmową, na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy, gdzie lud rzucał na znak hodu i czci gałązki palmowe pod nogi osiołka, wiozącego Chrystusa. Niedziełę tę obchodzono juz w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, chociaż do czwartego wieku świętowano w ukryciu ze względu na niebezpieczeństwo prześladowań. Święcenie palm we wszystkich kościo-łach Mezopotamii wprowadził w 397 r. Piotr, biskup Edessy, a świętowano wtedy nie tylko w kościołach wschodu, ale także w klasztorach syryjskich i egipskich. W dawnych czasach, na pamiątkę niedzieli palmowej prowadzono w czasie procesji drewnianego osiołka, tzw. palmowego, palmy zastępowano gałązkami wierzbiny.
Wielki Post
Wielki Post ogłasza początek czterdziestodniowego czasu pokuty, nadchodzących cierpień i śmierci Jezusa. Jako symbol śmierci wzywa poświęcony popiół do okazania skruchy za popełnione grzechy i szczerej pokuty, żeby otrzymać darowanie kary. Na synodzie w Benewencie, w 1091 r. postanowiono, aby w myśl wymownego upomnienia posypywać głowy wiernych popiołem. Popiół używany do tego celu jest szczególny, pochodzi bowiem z gałązek palmowych poświę-conych w Niedzielę Palmową roku poprzedniego. Gałązki te służyły jako wyobrażenie zwycięstwa i chwały, popiół z nich pokazuje jak znikoma jest wszelka doczesność (Ks. Franciszek Marlewski: Rok Boży w liturgii i tradycji Kościoła świętego, str.185). Siedemdziesiątnica, czyli dziewiąta niedziela przed Wielkanocą kończy okres hucznych zabaw i wesołych spotkań. Rozpoczyna się okres Wielkiego Postu – czas przygotowania na święta wielkanocne.
Środa Popielcowa
Tradycja Środy Popielcowej powstawała stopniowo wraz z rozwojem okresu Wielkiego Postu. Ogłasza początek czterdziestodniowego czasu pokuty, nadchodzących cierpień i śmierci Jezusa. Poświęcony popiół jako symbol śmierci wzywa do okazania skruchy za popełnione grzechy i szczerej pokuty, żeby otrzymać darowanie kary. Zwyczaj posypywania głów popiołem wywodzi się z chrześcijańskiej praktyki pokutnej, jaką od V w. rozpoczynano okres Wielkiego Postu.
Karnawał
Maska wenecka
Karnawał* to czas hucznych zabaw, wielkich bali, widowisk i wesołych maskarad do świtu. Polskie nazwy trzech ostatnich niedziel przed Popielcem: starozapust-nej, mięsopustnej i zapustnej łączą się z nazwą tego okresu zabaw rozpoczętego świętem Trzech Króli i nazywa się krótko: zapusty albo karnawał. W Polsce ulubioną zabawą, mającą w sobie trochę ze szlacheckich zajazdów, a trochę ze średniowiecznych zawodów rycerskich był Kulig*, noszący cechy rycerskiej buńczuczności i jednocześnie słynnej polskiej gościnności.
Święta Bożego Narodzenia
Jest taki dzień, zwykły dzień, w którym gasną wszyskie spory. Jest taki dzień, w którym radość wita wszystkich. Dzień, który już każdy z nas zna od kołyski. Niebo ziemi, niebu ziemia – wszyscy wszystkim ślą życzenia. Drzewa ptakom, ptaki drzewom… Jest taki dzień, tylko jeden, raz do roku; dzień, gdy jesteśmy wszyscy razem…
Czerwone Gitary
Święto Bożego Narodzenia jest dla Polaków świętem najważniejszym i najbogatszym w tradycje ludowe; ich charakter jest najbardziej rodzinny, serdeczny i radosny. Najważniejsza jest Wigilia (łac. czuwanie), z którą związane są specjalne, w Polsce ściśle przestrzegane, zwyczaje. Tradycja rodzinnej, uroczystej wieczerzy wigilijnej ma znaczenie wyjatkowe, a na jej klimat wpływają dzielenie sie opłatkiem, choinka, śpiewanie kolęd, obdarzanie się prezentami.
Opłatek
Opłatek
Dla nas on zawsze świętość wyobraża,
Pamiątkę łaski, udzielonej z nieba
A prócz skarbu branego z ołtarza
Własny kęs chleba.
Ojców to naszych obyczaj prastary
Rodzinnej niwy maluje dostatek,
Święty opłatek.
Symbol braterstwa, miłości i wiary.
Opłatek – biały i kruchy, nazywany anielskim chlebem miłości. Bez przełamania się opłatkiem nie można zasiąść do wigilijnego stołu. Tradycja dzielenia się opłatkiem, symbolizującym zgodę, pojednanie i bra-terstwo sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Znajduje się w Wigilię Bożego Narodzenia w każdym polskim domu. Na krótko przed Świętami Bożego Narodzenia wypieka się opłatki w odpowiednich foremkach, na których wyciśnięte są symboliczne religijne obrazki.
Adwent
… rozpoczyna w kościele katolickim rok kościelny, obejmuje cztery niedziele i przygotowuje chrześcijan do Świąt Bożego Narodzenia. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście (Chrystusa). Trwa od Nieszporów pierwszej niedzieli adwentu do zmierzchu 24 grudnia, kiedy to Kościół Katolicki świętuje dzień pierwszego przyjścia Jezusa Chrystusa czyli jego narodziny w noc betlejemską. Adwent to czas tęsknoty i skupienia, zastanowienia się nad tajemnicą Wcielenia Syna Bożego. To również czas radości z narodzin Jezusa. Obchodząc Adwent pragnie nam nauka kościoła uzmysłowić, jak ważnym jest przygotować się na Jego przyjście.
Święty Mikołaj (ok. 270 – 352)
Św.Mikołaj
Mikołaj, późniejszy biskup Miry, prowincji Licji jako dziecko stracił rodziców, dziedzicząc ogromny majątek. Kiedy mógł nim dysponować rozdał go ubogim. W okresie klęski głodu, jaka nawiedziła jego rodzinne miasto przeprawił się łodzią w okolice, w których było zboża pod dostatkiem. Kupił wystarczającą ilość zboża od pewnego piekarza, załadował do swojej łodzi i wrócił do swojego miasta, aby rozdać je biednym. Po pewnym czasie wyjechał do klasztoru jednak nie na długo tam pozostał, bowiem powołano go do godności biskupiej. Gorliwie spełniał biskupie obowiązki za co w okresie prześladowania chrześcijan przez cesarza rzymskiego Linicjusza, wtrącony został do więzienia. Po odzyskaniu wolności zarządzał swoją diecezją przez kolejne dziesięć lat.
Święta Barbara
Ród św. Barbary bierze swój początek od Jessego, był więc rodem królewskim i Barbara miała prawo dziedziczyć tron. Osierocona przez matkę w dzieciństwie wychowywana była przez ojca, Dioskura, zaciekłego poganina, który chcąc Barbarę utwierdzić w pogańskich praktykach a jednocześnie uchronić od zalotów panów z jego otoczenia, zmusił ją zamieszkać w obronnym zamku z wieżą rozjaśnioną dwoma oknami. Kiedy jej ojciec, jako zaufany cesarza wyjechał z nim na wyprawę przeciwko chrześcijanom Barbara, spędzając w wieży samotnie czas podziwiała wschody i zachody słońca, nocami niebo zasłane gwiazdami.
Czas
Czas zapobiega, aby wszystko nie wydarzyło się na raz
John A. Wheelers
Czas
Chyba najważniejszym z elementów określający miejsce i stosunek człowieka do otaczającej go rzeczywistości jest czas. Jego pojęcie stało się źródłem rozważań filozo-ficznych, a sposób mierzenia jego upływu zaprzątał umysły wybitnych matematyków, fizyków i mechaników z wytrwałością i uporem dążących do skonstruowania mechanizmu pomiaru czasu. Efektem tych poszukiwań jest właśnie zegar. W starożytności jedyną podstawą mierzenia czasu był obrót ziemi, wschód i zachód słońca wyznaczał podział na dzień i noc.